Kaplica przy cmentarzu powstała nieco później niż pierwsze groby. Jej budowa wynikła z zapotrzebowania na nieco mniejsze miejsce, w którym można pożegnać się z bliskimi. Bowiem, nie każda ceremonia wymagała udziału wielu mieszkańców, otwierania i przygotowywania Katedry. Kapliczka jest przystosowana do odprawiania ostatniego pożegnania, do spotkań z rodziną i bliskimi zmarłego, aby oddać mu należyty szacunek, uronić łzę nad losem nieboszczyka oraz aby zanurzyć się w pochmurnych myślach.
Niewielkich rozmiarów drewniany budynek stoi mniej więcej w połowie cmentarza, w samym jego centrum, do pięknych drzwi prowadzi szeroka brukowana droga, która zaczyna się tuż przy bocznej bramie cmentarza. Jest to również jedyne miejsce i jedyna brama, która otwarta jest przez cały dzień i noc. Wewnątrz urządzona jest bardzo skromnie, wszystkie ściany, oraz sufit są zachowane naturalnie, w drewnie, podłoga zrobiona z kamienia. Nie ma tu właściwie żadnych zdobień. Wzdłuż ścian znajdują się rzędy drewnianych ław, a w centralnej części kamienne podwyższenie na którym składa się trumnę albo urnę. Jest również miejsce do złożenia kwiatów i zapalania kilku świeczek.