Amante: Piękni i uwodzicielscy. Wykorzystują swą nieziemską urodę do wabienia ofiar i manipulacji nimi

0. Dominacja: Piękno – Wampiry tego klany są tak piękne, że każdy niezależnie od płci postrzega je jako osoby dobre a także niegroźne. Moc bierna.

1. Dominacja: Empatia - Amante biernie odczytuje emocje i uczucia osób w swym otoczeniu, bez konieczności rozmowy z nimi. Moc bierna.

2. Dominacja: Perswazja – Moc bardzo podobna do sztuczek stosowanych przez Dux. Amante siłą perswazji i swojego nieziemskiego piękna może nakłonić ofiarę niemal do wszystkiego. Zadanie bólu przerywa działanie dominacji a samoistnie zanika ona po 2 godzinach. Nie działa gdy ofiara znajduje się pod wpływem wzburzenia, np. w trakcie walki.

3. Dominacja: Wymazanie wspomnień – Bardzo przydatna umiejętność dzięki, której można wyjść obronną ręką z wielu nieciekawych sytuacji. Dotykając głowy ofiary dłonią, wampir może wymazać poszczególne jej wspomnienia, takie jak chociażby zobaczenie czegoś paranormalnego. Po usunięciu fragmentu pamięci ofiara traci na krótki czas przytomność.

4. Dominacja: Rozkochanie – Kolejna moc przypominająca te stosowane przez klan Dux. Amante jednak nie tworzy wokół siebie aury majestatu a sprawia, że ofiara bezgranicznie go kocha i będzie go bronić za wszelką cenę. Potrafi to zupełnie obrócić przewagę liczebną przeciwnika przeciw niemu. Tak zauroczona istota trwać będzie w transie około godziny.

5. Dominacja: Sonata Sukkubusa – Za pomocą swego uwodzicielskiego głosu, wzmocnionego dodatkowo tą specyficzną mocą, wampir potrafi uśpić ofiarę i sprowadzić na nią rozkoszne sny.

6. Manipulacja: Widzenie aur – Prosta, ale mająca wiele zastosowań moc, która umożliwia widzenie aur istot żywych i nieumarłych w promieniu 50m, również przez przeszkody i ściany. Moc bierna.

7. Manipulacja: Kakofonia – Zdolność podobna do Sonaty Sukkubusa, jednak z odwrotnym skutkiem. Głos wampira zmienia się w donośną, okropną melodia, która powoduje straszliwy ból głowy u wszystkich istot, które ją usłyszą.

8. Fizyczne: Szybkość – Nadnaturalna wampirza szybkość zostaje zwiększona jeszcze bardziej, przekraczając wszelkie ludzkie pojęcie. Nieumarły jest w stanie biec z prędkością pędzącego samochodu. Moc bierna.

9. Zmiana kształtu: Osoba – Amante jest w stanie przybrać fizycznie postać jakiejkolwiek zobaczonej wcześniej osoby. W przypadku przemiany w wampira, przyjmuje tylko jego kształt, nie nadprzyrodzone zdolności.

Charakterystyka: Lśniące włosy, nieskazitelna cera, błyszczące oczy i nienaganna sylwetka. Gorąca tancerka w barze dla panów, która pobudza ich najbardziej skryte fantazje, przystojny dżentelmen oczarowujący panie na bankiecie... Każde z nich może być wampirem, i to nie byle jakim a przedstawicielem klanu Amante. Artyści, aktorzy, tancerze, modelki... Wszystkie te zajęcia są dobre dla tych chodzących ideałów. Niemal nikt nie jest w stanie oprzeć się ich nienaturalnemu urokowi. Ich powalające piękno od lat pozwala im się zbliżyć do ludzi bardziej niż któremukolwiek z pozostałych klanów. Amante lubią śmiertelnych, są źródłem ich rozrywki oraz pożywienia. Nie ma dla nich nic łatwiejszego niż oczarowanie jednego z nich, zaprowadzenie w jakieś ustronne miejsce i wgryzienie się w smakowitą szyję. Ludzie zwyczajnie lgną do nich niczym ćmy, nieświadomie dążące ku zagładzie w płomieniach.
Wampiry te są z natury nieziemsko piękne jednak by utrzymywać taki stan rzeczy muszą o siebie dbać bardziej niż inni, przez co bardzo często nazywane są próżnymi, zapatrzonymi w siebie narcyzami. Często ubierają się dość wyzywająco i ekstrawagancko by przyciągać spojrzenia i wabić do siebie nie świadome zagrożenia ofiary.  
Jako artyści i istoty uważające się za chodzące ideały stronią od rzeczy i istot brzydkich uważając je za niegodne uwagi a co za tym idzie nie darzą dużą sympatią klanu Zarg.
Amante tak dobrze przeniknęli i przystosowali się do świata ludzi, że bardzo trudno jest ich wytropić, zwłaszcza, że im większe skupisko śmiertelnych tym lepiej się oni czują. Są duszami towarzystwa kochającymi być w centrum uwagi oraz pożądanymi. Nadają się idealnie do zbierania informacji poprzez rozmowę oraz polowań bez zdradzania swej nieumarłej natury.

Rekrutacja: Klan kusicieli, swoistych demonów pożądania rozpalających najskrytsze fantazje swych ofiar. Dość rzadko przeistaczają śmiertelników w Dzieci Nocy. Zazwyczaj wiąże się to z dużą ilością formalności i otrzymania zgody od Opiekuna klanu a Amante nie są zbyt cierpliwi oraz nie mają głowy do takich rzeczy. Dużo bardziej skupiają się na nie-życiu chwilą, czerpaniu z każdej minuty nocy tyle emocji i wrażeń ile tylko się da. Jest to jeden z klanów, któremu najczęściej przydarzają się odchyły i łamanie prawa dotyczącego przeistaczania ludzi w nieumarłych. Bardzo często ogarnięci namiętnością i dając się ponieść swej romantycznej fantazji zapominają czym grozi sprzeciwianie się dogmatom Prawa Milczenia i reprezentującej go Chimery.
Jeśli przemiana zachodzi świadomie i jest planowana, Amante decydują się zawsze na osoby o ponadprzeciętnej urodzie, dzięki czemu po staniu się wampirem, człowiek taki staje się jeszcze piękniejszy i bardziej pociągający. W efekcie czego lepiej będzie w stanie wykorzystać zdolności klanowe. Modelki i modele, tancerze, artyści... czasami nawet gwiazdy porno. W tym klanie wszystko zależy od tego jak dany człowiek prezentuje się wizualnie.

Relacje: W związku ze swym zapatrzeniem w siebie oraz własne piękno, Amante gardzą wszystkim co brzydkie i niedoskonałe. Jak łatwo się domyślić ich kontakty z Zarg nie należą do najprostszych. Uwodziciele otwarcie wyrażają pogardę i niechęć do zdeformowanych wampirów, tamci z kolei zarzucają im płytkość i narcyzm. Jeżeli z jakiś powodów konieczna jest współpraca pomiędzy członkami tych dwóch klanów, przystępują do niej bardzo niechętnie, pełni uprzedzeń i nieufności. Amante nie mają również łatwych relacji z Dux, ze względu na historyczne animozje. Konflikt zakończył się dla tych pierwszych szczęśliwie i koniec końców, wiele zyskali, nieufność jednak pozostała.

Dzieje: Chociaż sami Amante stanowczo temu zaprzeczają to jednak ich historia jest nierozerwalnie połączona z Dux i to właśnie od tego klanu tak naprawdę się wywodzą. Chcąc jednak podkreślić swoją niezależność i wyjątkowość często przeciwstawiają się oczywistym faktom i dowodom materialnym w postaci zapisków, kronik i dzienników. Nie daje to jednak wiele, gdyż większość Dzieci Nocy racjonalnie podchodzi do nauki o korzeniach krwiopijców i opiera się na niepodważalnych dowodach a nie czyjejś dumie i poronionemu poczuciu godności.
Prawda jest taka, że wśród francuskiej i italijskiej wampirzej szlachty zrodziła się pewna niespotykana do tamtej pory moda na wykorzystywanie klanowych zdolności w nieco mniej tradycyjny sposób. Dotychczas dominujący i niewolący Dux zaczęli nieco bardziej zbliżać się do śmiertelników w celu pożywienia się. Dla znudzonych arystokratów stało się to swoistą rozrywką, uwodzenie, flirt i podsycanie pożądania w ludziach łechtało ich ego w odmienny, lecz równie przyjemny sposób co brzęk złotych monet sypiących się do skarbców. Mody takie stały się bardzo popularne u małego odsetku klanu, który oddawał się takim praktykom na tyle zapamiętale, że w drobnym stopniu zaczęło to wpływać na ich wrodzone umiejętności dominowania słabszych umysłów.
O prawdziwym narodzeniu się zupełnie nowego klanu możemy mówić jednak dopiero w XVIII wieku. Dux, zauważyli już wcześniej niewielkie zmiany jakie zachodziły w ich braciach krwi, niezdrowo zafascynowanych uwodzeniem ofiar, również to, że tworzone przez nich Dzieci Nocy znacznie się od nich różnią. Prawdziwy przełom nastąpił w 1745 roku, w Wenecji.
W teatrze San Samuele, grał na skrzypcach pewien człowiek, którego imię przeszło do historii jako synonim uwodziciela. Anonimowa już dzisiaj arystokratka zainteresowała się owym skrzypkiem, uwiodła i wykorzystała jako źródło pożywienia. Na tym się jednak nie skończyło gdyż z czystego kaprysu postanowiła przeistoczyć go w podobną do siebie istotę. Giacomo Girolamo Casanova stał się wampirem niepodobnym do żadnego innego, był wyjątkowy. Stał się pierwszym, pełnoprawnym Amante, Ojcem Klanu. Jego „matka” musiała być bardzo zaskoczona gdyż tuż po przekonaniu się o naturze Giacomo, zniknęła. Według plotek krążących w tamtym czasie popełniła spektakularne samobójstwo wystawiając ciało na działanie promieni słonecznych. Ile w tym prawdy? Tego nie wie nikt. Wiadomym jest jednak, że Casanova, bardzo szybko, podczas licznych przygód miłosnych dorobił się własnego „potomstwa” tworząc pierwszych Amante. Wiele faktów z życia tego wampira jest zniekształcona przez czas i mnóstwo legend jakie urosły wokół jego osoby. Kilka wydarzeń udało się jednak ustalić na pewno. Faktem jest, że znał bardzo dobrze Jeanne d’Urfé, która niejednokrotnie ocaliła go od niechybnej zguby, sama narażając się na nieprzyjemności, co może świadczyć o tym jak potężną była jego moc zauroczenia. W 1759 postanowił założyć fabrykę drukowanego jedwabiu, jednak jego natura nie sprzyjała interesom. Nic nie łączyło go już z Dux tak więc przedsięwzięcie zakończyło się wielkim fiaskiem. Według jego osobistych notatek, okradł go magazynier a on sam przehulał cały kapitał oddając się przyjemności z dwudziestoma swoimi pracownicami. Można tylko zgadywać czy przeistoczył je wszystkie w Dzieci Nocy czy może chodziło mu o spijanie ich krwi.
Casanova wędrował od miasta do miasta, zwiedził niemal całą Europę wszędzie gdzie się dało siejąc wampirzą klątwę przez co stało się o nim bardzo głośno. Czując się niejako odpowiedzialnymi za tak zły stan rzeczy, starszyzna Dux ogłosiła Krwawe Łowy przez co wielki uwodziciel musiał zbiec aż do Polski gdzie ukrył się na dworze króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Krwiopijcy nie byli w stanie go tam wytropić, jednak udało się to łowcom wampirów. W oficjalnych dokumentach śmiertelników Giacomo pojedynkował się z podstolim wielkim koronnym Franciszkiem Ksawerym Branickim na pistolety co jest tylko częściowo prawdą. Tan naprawdę musiał on bronić swego życia gdyż Braniecki był jednym z członków Kręgu. Odkrywszy naturę tajemniczego gościa z zagranicy rzucił się na niego z zamiarem pozbawienia go nie-życia. Casanovie udało się zbiec jednak żelazna ręka Dux dopadła go w 1785 roku, w Wiedniu gdzie został stracony przez ścięcie głowy.
Jego nie-życie nie trwało długo, choć było bardzo kolorowe i pełne wszelkich przygód. Dorobił się on również niezliczonej ilości „potomków” rozsianych po całej Europie. Początkowo Starszyzna klanu Dux zdecydowała się na eksterminację ich wszystkich, aby zatrzeć jakikolwiek ślad po istnieniu czegoś takiego jak Amante, jednak szybko zorientowano się, że to niewykonalne. Postanowiono obserwować poczynania tych świeżo upieczonych wampirów, wprowadzać ich w prawa jakie panują Nocą i w miarę możliwości wykorzystać na swoją korzyść.
Klan Amante jest zatem obecny na świecie od około trzystu lat, ale związał się z nim najlepiej ze wszystkich. Dzisiaj klan ten na stałe jest zakorzeniony w kulturze i życiu śmiertelników będąc obecnym niemal wszędzie, na okładkach gazet, deskach teatru, ekranach telewizorów. Pomimo upływu lat wszyscy członkowie tego klanu posiadają cechy swojego przodka, uwielbiają być w centrum uwagi, żyją chwilą i oddają się wszelkim przyjemnościom.

Struktura klanu: W większości wampirzych klanów struktura jest bardzo podobna. Zmianie ulegają jedynie nazwy i w nieznacznym stopniu funkcje. W dzisiejszych czasach często porzuca się tradycyjne tytuły na rzecz tych używanych powszechnie i będących najbardziej uniwersalnymi. Wprowadza to jednolitość oraz przejrzystość nawet dla kogoś spoza klanu, co często bardzo ułatwia kontakty.

~ Opiekun Klanu 0/1
~ Wampir
~ Szczenię

Główna siedziba: Wenecja

Zasady specjalne:

~ Przez bycie rozpoznawalnymi personami, muszą bardzo restrykcyjnie przestrzegać Prawa Milczenia,

~ Amante bardziej niż ktokolwiek muszą dbać o swój wygląd zewnętrzny. Aby nie utracić swych mocy dominacji nie mogą przestać być piękni. Z tego powodu jak ognia unikają blizn, okaleczeń czy utraty jakiejkolwiek części ciała.