Dzieci Nocy: Nieumarłe potwory czające się w ciemnościach i utrzymujące się przy nie-życiu przy pomocy krwi, którą spijają ze swych ofiar. Nie tylko odżywia ona ich martwe ciała i zaspokaja palący głód, ale również pozwala na wykorzystywanie przeróżnych nadprzyrodzonych mocy jakimi dysponują. Wampiry rozmnażają się poprzez rytuał zwany Przeistoczeniem. Śmiertelnik zostając przeistoczony umiera, a następnie budzi się w nie-życiu jako istota podobna temu kto ją przemienił. Dziedziczy klątwę wiecznego głodu krwi, te same słabości oraz coś co określa się mianem Linii Krwi. Każda odmiana krwiopijców, cechująca się jednolitymi zdolnościami, zbliżonymi cechami charakteru i namiętnościami, nazywana jest Klanem. Klany posiadają własne tradycje odnośnie hierarchii, historię i potężne moce, które czynią ich władcami Nocy.  
Dzieci Nocy bytowały na Ziemi równolegle z gatunkiem ludzkim od zarania dziejów. Na temat ich rodowodu i tego skąd się wzięły istnieje wiele legend, jednakże dopóki nie zostaną odkryte jakiekolwiek materialne dowody na potwierdzenie, którejkolwiek z nich, wszystkie należy włożyć między bajki. Istotne jest to, że wampiry pojawiały się wszędzie tam gdzie zaczęła rodzić się cywilizacja. Niejednokrotnie miały duży wpływ na ważne, historyczne wydarzenia, znane nam dzisiaj z podręczników do historii, jednak wiedza ta jest skrzętnie przez nie ukrywana. Krwiopijcy to nocne drapieżniki, wolące pozostawać w cieniu i egzystować w świadomości mas jako istoty legendarne. Powód jest bardzo prosty - wilk również nie chce by owca wiedziała, że czai się w pobliżu. Wampiry są wilkami, śmiertelni owcami...

Percepcja: Ze względu na nocny tryb życia, krwiopijcy posiadają zmysły wyostrzone w stopniu nieosiągalnym dla ludzi śmiertelnych. Ich oczy doskonale przystosowują się do widzenia w nieprzeniknionych nawet ciemnościach, uszy wychwytują najcichsze szepty czy odgłosy kroków. Za pomocą powonienia mogą wyczuć obecność innej istoty jeszcze nim ją zobaczą czy usłyszą.

Fizyczność: Największą zaletą martwego ciała jest możliwość przekraczania limitów jakie ograniczają żywych. Uścisk wampira jest jak stalowe kleszcze, potrafią podnosić duże ciężary bez wysiłku a nawet rzucać ludźmi jak szmacianymi kukiełkami. Krwiopijcy posiadają też dużo lepszy refleks a każdy z nich byłby w stanie pobić rekord świata na 100m (9,58s) o co najmniej dwie sekundy. Do tego wszystkiego należy dodać jeszcze dwie istotne cechy: jeden - wampiry nigdy się nie starzeją, wizualnie zatrzymują się w momencie swojego przeistoczenia. Dwa - ich ciała regenerują się w błyskawicznym tempie. Za pomocą kontroli krwi potrafią niemal natychmiast zasklepić skaleczenia, zadrapania czy postrzały. Złamane kończyny i pęknięte kości wymagają nieco więcej czasu. W przypadku utraty części ciała takiej jak ręka konieczne jest jej przyszycie i duża ilość krwi, niezbędna do wampirycznej regeneracji. Reasumując, rana, która na ludzkim ciele leczyłaby się dwa dni, w przypadku wampira zniknie po dwóch godzinach, złamanie wymagające leczenia przez sześć tygodni nieumarłemu będzie sprawiało kłopot sześć dni i tak dalej.
Oczywiście im więcej spożywanej krwi tym gojenie się obrażeń jest szybsze.

Słabości: Wydawać by się mogło, że nie ma tak uciążliwej wady, by mogła przeważyć nad tyloma zaletami w nieumarłym życiu. Nic bardziej mylnego. Wampiry posiadają wiele umiejętności czyniących je władcami Nocy, jednakże jeżeli poznać ich słabości wcale nie wydają się już takie potężne i niezniszczalne. Najbardziej oczywistą i zarazem najbardziej śmiercionośną rzeczą dla krwiopijców jest światło słoneczne. Jeden, najmniejszy nawet promyk i nieodwracalnie rozpadają się w popiół.
Nie tak zabójcze, choć również groźne jest czyste srebro. Jego dotyk zadaje wampirom silny ból a na dodatek może być użyte na wiele różnych sposobów. Rana zadana srebrnym orężem skutecznie utrudnia wampiryczną regenerację a do jej zasklepienia potrzeba trzy razy więcej czasu i krwi. Do tego wszystko co zostało wykonane z tego szlachetnego metalu jest odporne na nadprzyrodzone sztuczki. Żadna z wampirzych mocy, z wyjątkiem brutalnej siły, nie może wpływać w najmniejszym nawet stopniu na rzeczy wykonane ze srebra.
Poparzenia i rany zadane za pomocą ognia są równie groźne i w podobnym stopniu utrudniają regenerację.
Ciała Dzieci Nocy są martwe, co niesie ze sobą wiele korzyści, ale również jedną poważną ułomność. Nie oddychają i nie mają krążenia a co za tym idzie ich serca nie biją, klatka piersiowa nie unosi się w rytm oddechu a skóra jest blada i chłodna. Przez ten szereg symptomów, wampiry często mogą napotykać problemy w uchodzeniu za istotę śmiertelną. Jedynym rozwiązaniem jest spożywanie krwi, która na krótki czas, zaledwie kilka godzin, "ożywia" ich ciało nadając mu pozory życia. Ich temperatura, choć nadal niższa, zbliżona jest do 36,6 °C, nabierają rumieńców a pogrążone, jak dotąd, w letargu organy zaczynają funkcjonować.
Z istotami śmiertelnymi wiążę się najbardziej charakterystyczna słabość wampirzego rodzaju - pragnienie krwi. Nie tylko pozwala im choć na chwilę poczuć się jakby wrócili do życia, wprawiając w doskonały nastrój, ale również odżywia ich przeklęte dusze. Pozbawieni przez dłuższy czas dostępu do tego życiodajnego płynu, krwiopijcy przejawiają objawy głodu typowe dla narkomanów. Dłuższy post zawsze kończy się wpadnięciem w niekontrolowany szał, który mija dopiero po ugaszeniu palącego pragnienia.
Rzeczą niebezpieczną są również kołki, nie tylko te osinowe. Te zaostrzone na końcu kawałki drewna posiadają jedną silną właściwość. Kiedy wbije się taką rzecz w serce krwiopijcy pozbawi się go przytomności, aż do momentu wyciągnięcia kołka z ciała. Nie trzeba chyba wspominać o tym do jak niebezpiecznych sytuacji może to prowadzić, z perspektywy samego wampira.
W przypadku ostatecznej śmierci fizyczna powłoka Dzieci Nocy rozpada się w popiół po kilku minutach pozostawiając po sobie tylko szkielet.

Rytuał Przeistoczenia: Wielu śmiertelnym zafascynowanym opowieściami o wampirach, setkami filmów, książek, komiksów i gier, uważa, że każde ukąszenie wampira powoduje, że ofiara również stanie się krwiopijcą. To oczywiście kompletna bzdura, gdyż gdyby tak było naprawdę, świat zostałby zalany plagą nieumarłych już wieki temu. Jak więc dochodzi do "rozmnażania" tych potworów?
Nie ważne czy wampir wybiera sobie człowieka kierując się określonymi kryteriami czy też z kaprysu, przemiana zawsze wygląda tak samo. Rytuał Przeistoczenia polega na wgryzieniu się w szyję ofiary i powolnym osuszaniu jej z życiodajnego płynu. Kiedy serce człowieka powoli przestaje bić a on sam znajduje się już jedną nogą na tamtym świecie, krwiopijca musi wlać w jego usta odrobinę własnej posoki, najczęściej z rozciętej na potrzeby ceremonii dłoni lub nadgarstka. Zgon z wykrwawienia się następuje dość szybko jednak spożywszy wampirzą krew człowiek naraził się na wieczne potępienie. Następnej nocy, jego oczy ponownie się otworzą, ciało zacznie poruszać. Wróci do nie-życia jako istota taka sama jak jej oprawca. Odziedziczy po swoim rodzicu Linię Krwi i zasili szeregi jego klanu.